عجب از قافله دارم که بدر می نشود

تا ز خون دل من مرحله تر می نشود

خاطرم در پی او می رود از هر طرفی

گر چه از خاطر من هیچ بدر می نشود

آنچنان در دل و چشمم متصور شده است

کز برم رفت و هنوزم ز نظر می نشود

دست دادیم ببند تو و تسلیم شدیم

چاره ئی نیست چو دستم بتو در می نشود

صید را قید چه حاجت که گرفتار غمت

گر بتیغش بزنی جای دگر می نشود

هر شب از ناله من مرغ بافغان آید

وین عجب تر که ترا هیچ خبر می نشود

عاقبت در سر کار تو کنم جان عزیز

چکنم بی تو مرا کار بسر می نشود

روز عمرم ز پی وصل تو شب شد هیهات

وین شب هجر تو گوئی که سحر می نشود

کاروان گر به سفر می رود از منزل دوست

دل برگشتهٔ خواجو بسفر می نشود